اثر تعداد چرخه های تر و خشک شدن بر پایداری ساختمان، توزیع اندازۀ ذرات و سیستم منافذ خاک

چرخه های تر و خشک شدن از فرایندهای مهم محیطی است که معمولاً از سازوکارهای تغییر سیستم منافذ خاک به شمار می روند. همچنین، رس و مادة آلی از ویژگی های ذاتی خاک است که در خصوصیات ساختمان خاک اهمیت دارد. هدف از این پژوهش بررسی رابطة بین تعداد چرخه های تر و خشک شدن، میزان رس و مواد آلی خاک با پایداری ساختمان، توزیع اندازة ذرات و سیستم منافذ خاک بود. برخی ویژگی های فیزیکی نمونه های خاک پس از یک، سه و پنج چرخة تر و خشک شدن تعیین شد. سپس، با پایداری خاکدانه های خاک اولیه (خاک بدون تر و خشک شدن) مقایسه شد. نتایج نشان داد که بهبود و توسعة خاکدانه سازی و پایداری ساختمان خاک برای خاک های رسی به ویژه خاک رسی که مادة آلی بیشتری داشت، بیشتر بود. یک و سه چرخة تر و خشک شدن تنها در دو نمونه خاک رسی سبب افزایش بیشتر خاکدانه سازی نسبت به نمونه های خاک دارای رس کمتر شد؛ ولی با افزایش تعداد چرخه های تر و خشک شدن (پنج چرخه)، پایداری خاکدانه ها کاهش یافت. یافته های این پژوهش نشان داد که تشکیل خاکدانه های بزرگ غالباً به ویژگی های بافت خاک بستگی دارد تا به میزان مادة آلی خاک؛ و اثر مواد آلی خاک هنگامی که با میزان بالای رس خاک همراه باشد، مؤثر است. همچنین، تراکم ایجادشده در حین نمونه برداری طی چرخه های تر و خشک شدن تعدیل می شود و تناوب این چرخه ها سازوکار مهمی در بهبود ساختمان خاک است.